کارگاه و نشست «تربیت مربی موسیقی کودک با نگرش اُرف-شول‌وِرک» (مشهد – دی ۱۴۰۲)
آدمک به دعوت و با همکاری کارگروه آموزشی واچیک و آموزشگاه چنگ و چکامه، کارگاهی را در شهر مشهد برگزار کرد.
درباره‌ی این کارگاه:
عنوان و توضیح کارگاه: «گفتار، موسیقی، حرکت» مفاهیم بنیادی در آموزش بنیانی
واکنش ما به موسیقی، واکنشی حرکتی است: نوزاد در گهواره می‌خواهد صدا را با دستانش بگیرد؛ انسان روی دو پایش می‌خواهد صدای موسیقی را با زبان تن خود تقلید کند؛ عزادار در صف به صدای طبل بر پاشنه می‌چرخد و همگام با صدا گام برمی‌دارد؛ شاعر به نبض شعرش می‌توفد و گویی سوار بر موج افکار هر مصرع را از پی دیگری از چاه ذهن بیرون می‌کشد و قطار می‌کند… موسیقی، گفتار، و حرکت همواره با هم هستند، تثلیثی جداناپذیر که رشته‌ای زیراتمی به هم پیوندشان داده است، رشته‌ای به نام ریتم. این سه از هم جداناپذیر، اما از هم آزادند؛ یعنی نظمی در کار است که آن‌ها را به هم پیوند می‌دهد، لیک مستقل از هم می‌پویند. برای درک رابطه‌شان باید کار را از آغاز همه چیز آغاز کرد، از بنیان‌ها، از هنر بنیانی.
مربیان کارگاه: فرزان فرنیا (۳ ساعت عملی) و کامران غبرایی (۱ ساعت نظری)
درباره‌ی نشست:
عنوان و توضیح نشست: نقش عواطف در آموزش
در این نشست به نقش امر مغفول مانده‌ی عواطف در آموزش پرداختیم و نشان دادیم که چطور آموزش‌های حرکت محور و مبتنی بر امر عاطفی، به فراهم آمدن امکان خلاقیت و در نهایت برابری اجتماعی می‌انجامد.
سخنران: کامران غبرایی
مشاور علمی: سیامک برقی
