گونتر-شوله بار دیگر در مرکز توجهات قرار می‌گیرد -هانس یورک یانگ

پیش‌نوشت

متن پیش رو گزارشی است از همایشی برای بازخوانی تاریخ و میراث مدرسه‌ی گونتر در مونیخ. مدرسه‌ی گونتر مرکزی بود که به‌دست کارل ارف و دروتی گونتر بنیان نهاده شد و به قلبی تپنده برای آموزش موسیقی و رقص بدل گشت. این مرکز در ۱۹۴۴ در زبانه‌های جنگ سوخت و از میان رفت. میراث این مدرسه بس گران است و نمی‌توان در یک مقاله یا همایش از همه‌ی وجوهش سخن گفت، لیکن همچنان هم بخش‌هایی از آن دوره و از حواشی این مدرسه ناگفته و ناخوانده مانده است. در متن زیر، مدیر وقت مرکز ارف در شهر مونیخ آلمان، خلاصه‌ای از همایش یادشده عرضه می‌کند و از طرحی در باب گردآوری و بازخوانی داده‌های مربوط به مرکز گونتر پرده برمی‌دارد.

 مرکز ارف مونیخ (OZM) مؤسسه‌ی ایالتی تحقیقات و مستندات باواریا، در ساختمانی در خیابان کال باخ واقع شده است، همان خیابانی که از ۱۹۳۶ تا بمباران۱۹۴۴ منزل گونتر-شوله بود. گروه برگزارکننده‌ی این همایش قصد داشت تا با 15 شرکت‌کننده‌ای که بین سال‌های ۱۹۳۱ تا ۱۹۴۴ در گونتر-شوله آموزش داده شده بودند، صحبت کند، زیرا این مکالمه‌ها را همچون بخشی درخور اهمیت از تاریخ شفاهی قلمداد می‌کند. این برنامه با نام «رخ‌سارهای متکثر» از آشنایی با معلمان گونتر همچون اریف، كیتمن، لَكس، برکس، اسپکنر و دیگران گرفته تا مطالب مشخص برنامه‌ی آموزش، روش‌های تدریس، كارگروه رقص و تا اوضاع و موقعیت مدرسه بعد از ۱۹۳۳ و بسیاری از موارد دیگر را در برمی‌گرفت. گردهمایی رخ‌سارهای متکثر به‌عنوان طرحی تحقیقاتی با رویکرد به تصویر کشیدن گونتر شوله صورت گرفته است؛ به همین دلیل هانس یورک یانگ، مدیر مرکز ارف مونیخ در حال تهیه‌ی مستنداتی کتبی از این روزهای پرمحتواست تا دستاوردهای ارزشمندی که به دست آمده با مرور زمان از دست نرود.

در دوره‌های الزامی مشهور به «مطالعات نژادی»، خود شرکت‌کنندگان یهودی پرسش‌هایی مطرح کردند که دغدغه‌های مرتبط با دیدگاه و نگرش‌های مدرسه‌های پس از ۱۹۹۳ را به نقد می‌کشید.

با وجود روشن شدن اطلاعاتی در مورد شخصیت و ذهنیات دروتی گونتر، مسئله‌ای جدی همچنان نیازمند شفاف سازی است. برای نمونه اینکه شخصیت وی تا چه حد بر اساس داستان‌پردازی‌ها شکل گرفته و آیا این داستان‌ها رویکردی آگاهانه برای تلطیف قرابتی ایدئولوژیک[1] بوده است تا موجودیت مدرسه زیر سئوال نرود؟

گونتر-شوله امسال نگاهی به ۷۵ سال از گذران عمر خود خواهد داشت، نگاهی که حالا با گذر زمان متفاوت به نظر می‌رسد. موجب شادمانی است که بسیاری از آنچه در نیمه‌ی دوم قرن ما توسط کارل ارف، گونلید کیتمن و حتی به نوعی دیگر توسط مایا لکس و بسیاری دیگر از همکارانشان در آن زمان در گونتر-شوله بنیان گذاشته و تجربه شد، حفظ شده است.

 بنابراین در شامگاه گذشته در بخشی از یک جشن دانشگاهی (که به صورت تصویری و صوتی ضبط شده است)، به‌عنوان نشانه‌ای از قدردانی و همدلی، خلاصه‌ای از عملکرد و تجربیاتی که در طی چند دهه‌ی گذشته در بستر گونتر-شوله و ارف-شول‌ورک در شاخه‌های متنوع و گسترده‌ی تحصیلات موسیقی ابتدایی و رقص رخ داده و گسترش یافته بود، در قالب مقالات و خطابه‌های کوتاه به حاضرین ارائه شد. همچنین اسناد صوتی و تصویری‌ای از آن زمان در کنار یک نمایشگاه از اسناد اصلی که توسط هانلوره گسنر جمع‌آوری شده بودند، به این یادمان بیش از پیش جان بخشیدند. به لطف پشتیبانی تخصصی کالمن کالوس (سالزبورگ) امکان نمایش دادن یک ویدئو از کنفرانس در انتهای مراسم میسر شد و همچنین با زحمت کارکنان OZF، کریستینا مراوا، سابین فروهلیش و اریک ویگ که به لطف‌شان هیچ اشکال اجرایی یا فنی‌ای پیش نیامد.

 در پایان کنفرانس برای همه‌ی شرکت‌کنندگان واضح شده بود که زمان انجام تحقیقات فشرده و سخن‌رانی‌های همه‌جانبه در مورد گونتر-شوله فرارسیده است و همین گروه کاری، بر این طرح متمرکز خواهد بود. همچنین حفظ ارتباط با تمامی دانش‌آموزان سابق گونتر-شوله و کسانی که در این همایش شرکت کرده بودند، یا بعدها در تماس با آن ها قرار گرفتیم جزو ضروریات این فرآیند قلمداد شد. اولین موردی که برای انتشار در نظر گرفته شد، شامل خلاصه‌ای از دانسته‌های فعلیا ست و گردآوری‌ای از مهم‌ترین اسناد و مدارک دهه‌های بیست و سی  را در دسترس عموم قرار خواهد داد. به همین دلیل از همگان تقاضا داریم تا تمامی اسناد و مدارک اصل یا رونوشت مرتبط با گونتر-شوله را به مرکز ارف در مونیخ تحویل دهند.

[1]  اشاره‌ی نویسنده به شائبه‌هایی درباره‌ی نسبت دروتی گونتر با حکومت نازی‌هاست.