نسترن کیمیاوی

مدیر مسئول موسسه‌ی آدمک

مدیر انجمن اُرف شول‌وِرک ایران

ترجمه‌ی کامران غبرایی

منبع

Kimiavi, Nastaran. “Adamak: The new Orff-Schulwerk associationof Iran”. (2015, Winter). Orff -Schulwerk Heute, 93, pp. 92-93

آدمک: پایگاه تازه‌ی اُرف-شول‌وِرک در ایران

ماجرای پاگیری آدمک با دیدار نسترن کیمیاوی و سویلی پرکیو سرآغاز گرفت. در ۲۰۰۴، در جشنواره‌ی فرهنگی کودکان که در تهران برگزار می‌شد، خانم پرکیو از دوره‌ی ممتاز دانشکده‌ی ارف در سالزبورگ گفت و نسترن را با این دوره آشنا کرد.

همین شد که نسترن در تابستان ۲۰۰۵، به سالزبورگ رفت و در دوره‌ی تابستانی دانشکده‌ی ارف شرکت جست و سال بعدش هم به همراه دوستش، صنم مقاره‌ای، در دوره‌ی ممتاز دانشکده‌ی ارف در سالزبورگ ثبت‌نام کرد. پس از پایان این دوره‌ی فشرده، نسترن یک سال دیگر نیز در مقام دانش‌پژوه مهمان دردانشکده‌ی ارف باقی ماند تا مبانی و مفاهیم آموزشی ارف-شول‌ورک را بیشتر بکاود و دریابد. صنم هم به میهن بازگشت و یک سال در تهران کار کرد، تا اینکه سرانجام عازم کانادا شد.

اما نسترن، در همان بزنگاه بازگشتش به تهران، باز به کار آموزش به کودکان مشغول شد و در کنار این کار، دوره‌های مختلفی برای آموزش آموزگاران موسیقی برپا و اداره کرد. رهیافت ارف-شول‌ورک تا پیش از آن‌هم در ایران شناخته‌شده بود، لیکن وجه‌های ناظر بر خلاقیت و حرکت تا اندازه‌ی زیادی نادیده گرفته می‌شد. البته این امر به‌تدریج دگرگون می‌شد و هرروز آموزگاران بیشتری ترغیب می‌شدند تا رهیافت ارف-شول‌ورک را در بافت فرهنگی خودشان به کار ببندند. از سوی دیگر شمار بیشتری از آموزگاران ایرانی به شرکت در دوره‌ی ممتاز دردانشکده‌ی ارف تشویق شدند؛ مستانه حکیمی و ماندانا فارسانی در ۲۰۰۸ در این دوره شرکت کردند و هانیه نیرو که خودش در وین به آموزگاری موسیقی و آهنگ‌سازی مشغول بود، به دانشکده‌ی ارف آمد تا در دوره‌ی آموزش مقدماتی موسیقی و حرکت[1] مشارکت بجوید. ماندانا و هانیه در اتریش باقی ماندند، اما مستانه به ایران بازگشت و همراه نسترن شد تا دوره‌های تربیت مربی مختلف را در تهران و شهرهای دیگر ایران سامان دهند.

در ۲۰۰۹، با پشتیبانی مرکز موسیقی پارس، مرکزی خصوصی که سال‌ها پیش رهیافت ارف-شول‌ورک را به ایرانیان معرفی کرده بود، آندریا اوسترتاگ و آندریا سن‌جورجو برای برگزاری کارگاهی به تهران دعوت شدند.

در ۲۰۱۰ نیز گروه دیگری از آموزگاران ایرانی رهسپار سالزبورگ شدند و در دوره‌ی ممتاز حضور یافتند، ازجمله شهرزاد بهشتیان، آرزو ابویی، و فرزان فرنیا از تهران و شهرام ممتحن، از شیراز. در جریان هشتمین هم‌نشست (سمپوزیوم) ارف-شول‌ورک در ۲۰۱۱، همایشگاه سالزبورگ به دانش‌آموختگان ایرانی دانشکده‌ی ارف پیشنهاد داد تا انجمن ارف-شول‌ورک ایرانی را راه‌اندازی کنند. چنین بود که دانش‌آموختگان یادشده به ایران بازگشتند و آنان که در تهران ساکن بودند، با تمام توانشان دست‌به‌کار شدند و باهم همکاری کردند. در آغاز این گروه به نام «دانش‌آموختگان دانشکده‌ی ارف» شناخته می‌شدند و کارگاه‌ها و دوره‌هاشان به کانونی برای ترویج رهیافت ارف-شول‌ورک بدل گشت، کانونی که مشتاقانش از سراسر ایران به آن می‌پیوستند. از همان روزها هم بود که این گروه با نام «آدمک» شهرت یافت.

در ۲۰۱۲، غزال بغدادی نیز به دوره‌ی ممتاز وارد شد و پس از پایان این دوران به تهران بازگشت و گروه آدمک پیوست. در ضمن، مونا منوچهری هم که پیش‌تر در کانادا و ایالات‌متحده در دوره‌های مختلف ارف-شول‌ورک شرکت جسته بود، پس از بازگشت به ایران، به گروه آدمک ملحق شد. در ۲۰۱۲، نخستین دوره‌ی تابستانی آموزش مربیان ارف-شول‌ورک در تهران برپا شد و تا همین امروز، هرساله دوره‌ای تابستانی و پنج‌روزه در نقطه‌ای از ایران برگزار می‌گردد و بیش از ۱۵۰ نفر از فعالان این حوزه، از سراسر کشور، در دوره‌های یادشده شرکت می‌کنند. افزون‌براین، آدمک، هرساله، دوره‌های پرشمار دیگری نیز، در طول سال، برای مدرسه‌ها و آموزگاران هنر، کودکان، و سالمندان ترتیب می‌دهد. ناگفته نماند که در فوریه‌ی ۲۰۱۵ هم گروه آدمک، با همکاری آقای شهرام ممتحن، آندریا اوسترتاگ و آری گلاگ را به ایران فراخواند تا دوره‌ای در شیراز برگزار کنند.

در همین اثنا هم آدمک برای ثبت حقوقی و رسمی انجمن ارف-شول‌ورک ایران می‌کوشید و این امر هم اقتضا می‌کرد که این نهاد، به‌عنوان نهادی غیرانتفاعی ثبت گردد و رسمیت یابد. چنین کاری بس دشوار بود، چراکه محدودیت‌ها و موانع دیوانی و جورواجوری که بر سر راه ثبت نهادهای غیرانتفاعی موسیقایی وجود دارد، هیچ کم نیست. لیک پس از ۳ سال تلاش مستمر، سرانجام وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مجوز آدمک را صادر کرد. از همان‌گاه هم کارگروهی برای زمینه‌چینی و آماده‌سازی انجمن ارف-شول‌ورک ایران در آدمک تشکیل شد و با پشتیبانی و یاری خانم باربارا هسل‌باخ، اسناد رسمی پذیرفته و اجرایی شد. در پی آن‌هم گروه آدمک جلسه‌ای متشکل از ده نفر از دانش‌آموختگان دانشکده‌ی کارل ارف برپا کرد و در جریان این جلسه،‌نخستین اعضای هیئت‌مدیره برگزیده شدند. در همین بزنگاه هم بود که گروه آدمک، در گردهم‌آیی همایشگاه ارف-شول‌ورک در ۲۰۱۵، «انجمن ارف-شول‌ورک ایران» را به جهانیان معرفی کرد.

Adamak Group

نخستین اعضای هیئت‌مدیره‌ی آدمک:

  • نسترن کیمیاوی (مدیر انجمن)
  • شهرزاد بهشتیان (قائم‌مقام مدیر انجمن)
  • مستانه حکیمی (مسئول آموزش)
  • فرزان فرنیا (مسئول انتشارات)
  • مونا منوچهری (روابط عمومی)
  • ماندانا فارسانی (روابط بین‌الملل)

اهداف پیش رو:

۱. تولید محتوای شنیداری و دیداری بر اساس ایدههای بنیانی ارفشولورک و مبتنی بر فرهنگ ایرانی

۲. نگارش و ترجمهی کتابها و مقالات مرتبط با رهیافت ارفشولورک

۳. ادارهی همایشگاهی مجازی به زبان فارسی که به گفتوگو دربارهی مسئلههای آموزشی و آموزششناختی اختصاص داشته باشد

۴. ترجمه و انتشار کتاب نظریه و رهیافت ارفشولورک به زبان فارسی (که به هنگام نگارش این مقاله برای نشریهی ارفشولورک هویته هنوز تکمیل نشده بود، اما به وقت ترجمهی این مقاله به زبان فارسی، نزدیک به دو سال از انتشار این کتاب میگذشت)

[1] Elementare Musik- und Bewegungs- pädagogik