«کارگاهک»، کارگاه‌های یک‌روزه‌ی آدمک (تهران – خرداد ۱۴۰۲)
پنجمین دوره از مجموعه کارگاه‌های یک‌روزه‌ی آدمک با عنوان«کارگاهک» برگزار شد.
در پنجمین کارگاهک آدمک، که روز جمعه ۱۹ خرداد ۱۴۰۲ در خانه‌ی هنرِ خِرَد برگزار شد، سرفصل‌هایی از کارگاه‌های گذشته در طول ۶ ساعت آموزشی تکرار شد.
سرفصل‌های آموزشی و مدرسین:
یکی بود، یکی نبود؛ بغلم کن (از کارگاه زمستانی- زمستان ۱۳۹۸)
قصه‌ها از روزگاران دور تا امروز، نقشی مؤثر و غیرقابل‌انکار در زندگی و آموزش انسان داشته‌‌اند. قصه‌ها و داستان‌ها، با فضاسازی‌های مناسب و با کیفیت همذات‌پنداری، بستر مناسبی برای تمرکز و فراگیری ایجاد می‌کنند. استفاده از یک قصه در جلسه‌ای آموزشی، افزون بر قدرت جذب و همراهی، فعالیت‌های آن جلسه را از پراکندگی و آشفتگی نجات می‌دهد و به نظم و وحدت در بستر موضوعی می‌رساند.
در این جلسه با هم داستان «بغلم کن» را بازی کردیم و در این مسیر استفاده از داستان را در کلاسی با نگرش اُرف-شول‌ورک تجربه کردیم.
(شهرزاد بهشتیان/ همکار آدمک/ دانش‌آموخته‌ی دانشکده‌ی کارل اُرفِ سالزبورگ، کارشناس موسیقی از دانشگاه تهران/ مربی اُرف، مدرس سلفژ و تربیت شنوایی، آهنگساز تئاتر کودک)
حرکات روزمره؛ روزمرگی یا امکان (از ششمین کارگاه تابستانی – تابستان ۱۳۹۶)
زندگی روزمره‌ی ما، متشکل از مجموعه‌ی بسیار متنوعی از حرکات گوناگون است. لحظه‌ی خلاق، لحظه‌ای است که از تمام یا بخشی از بایگانی حرکتی ذهنمان به درستی استفاده و روزمرگی را به امکانی در طراحی حرکت تبدیل کنیم.
دسترسی به این بایگانی نیازمند نوعی نگاه و مجموعه تمریناتی است که در این جلسه به آنپرداختیم و با هم در جهتِ به تصویر-حرکت رساندن یک ترانه، داستان، مفهوم یا … تلاش کردیم.
(هرش آرمند/ مربی مهمان/ کارشناس موسیقی ایرانی از دانشگاه تهران/ پژوهشگر، مدرس و طراح رقص)
عروسک، خیال، خاطره (از هفتمین کارگاه تابستانی – تابستان ۱۳۹۷)
می‌گویند هر شئ که در پیشگاهِ تماشاگر به حرکت درآورده شود، عروسک نمایشی است.
عروسک چیست؟ چه وقت زنده است و چگونه زنده می‌شود؟ بازی‌دهنده چه نقشی در باورپذیری عروسک دارد؟ رابطه‌ی میان تماشاگر، عروسک و بازی‌دهنده چگونه است؟
در این جلسه بر آن شدیم تا به شکلی ساده، کامل و شیرین به جست‌وجوی پاسخ این پرسش‌ها برآییم. هنرجویان این کلاس سابقه‌ی کار با عروسک را داشتند. ما به دنبال درک جوهره‌ی جان‌بخشی به چیزها بوده‌ایم.
(سلما محسنی/ مربی مهمان/ کارشناس ارشد انیمیشن از دانشگاه تربیت مدرس و کارشناس نمایش عروسکی از دانشگاه تهران/ نمایشگر عروسکی، پژوهشگر، مترجم و مدرس نمایش عروسکی در دانشگاه سوره، دانشگاه هنر تهران و دانشکده هنرهای زیبای تهران)
کارل اُرف و اسباب‌بازی‌هایش (از دومین کارگاه تابستانی – تابستان ۱۳۹۲)
اُرف-شُول‌وِرک نگرشی بازی محور در آموزش موسیقی است و سازهای تیغه‌ای و کوبه‌ای ابزاری مناسب و کارآمد برای شکل دادن به کلاس‌هایی است که با این نگرش شکل می‌گیرند. استفاده آگاهانه از این سازها ابزاری فراتر از سازی برای ملودی‌نوازی در اختیار می‌نهد. در این کارگاه راهکارهای مختلف برای کاربست این سازها را تجربه کردیم.
(فرزان فرنیا/ همکار آدمک/ دانش‌آموخته‌ی دانشکده‌ی کارل اُرفِ سالزبورگ/ مربی اُرف، مدرس سازهای کوبه‌ای/عضو هیئت‌مدیره‌ی آدمک)
